ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑ - ΝΑΥΣΙΚΑΣ
- Λεπτομέρειες
- Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 04 Δεκεμβρίου 2016 13:49
Στα πλαίσια του μαθήματος "Οδύσσεια" της Α΄ Γυμνασίου οι μαθητές, αφού διάβασαν τη συνάντηση Οδυσσέα- Ναυσικάς, ραψ. θ, στίχοι 550-566, κλήθησαν να γράψουν ένα ποίημα ή να ζωγραφίσουν εμπνευσμένοι από την όμορφη αυτή σκηνή του έπους.
Κι αφού τον έλουσαν οι δούλες και τον άλειψαν με λάδι,
του φόρεσαν ωραία χλαμύδα και χιτώνα. Κι έτσι λαμπρός
βγήκε από το λουτρό και προχωρούσε προς τους άλλους
που έπιναν κρασί. Τότε κι η Ναυσικά, με τα θεόσταλτά της κάλλη,
στάθηκε πλάι στον παραστάτη της καλοδεμένης στέγης
στον Οδυσσέα. Ύστερα μίλησε, κι όπως τον προσφωνούσε,
τα λόγια της πετούσαν σαν πουλιά:
«Χαίρε, ω ξένε. Όταν μια μέρα φτάσεις στην πατρίδα σου,
να με θυμάσαι? γιατί σ? εμένα πρώτη οφείλεις τη ζωή σου.»
Ευθύς της αποκρίθηκε με την πολύτροπή του γνώση ο Οδυσσεύς:
«Ω Ναυσικά, κόρη του μεγαλόκαρδου Αλκινόου!
Άμποτε ο Δίας να ενδώσει, κεραυνοβόλος σύζυγος της Ήρας,
κι εγώ να φτάσω στην πατρίδα, να δω του νόστου μου τη μέρα?
τότε, το υπόσχομαι, σ? εσένα, σαν θεά, εκεί τις προσευχές μου
θα αναπέμπω, μέχρι το τέλος της ζωής μου,
γιατί σ? εσένα, κόρη μου, χρωστώ που ακόμη ζω.»
(σημειώνεται ότι στις εργασίες έδωσε ηλεκτρονική μορφή ο μαθητής Μακρανδρέου Ορέστης, Α1)
